Als een vis in het water!

Maandag, de werkweek is weer aangebroken. Voor werkende mensen dan! Want wij hebben vrij, weet je nog?! Veertien dagen vakantie. Toch is het maandag. Vandaag maar eens vroeg op stap? Ja leuk! We gaan met Tibbe en z’n fam en Jim (broertje Nikki) op weg naar Seven Cascades. Zoals de naam doet verwachten zijn het zeven watervallen, dit is niet waar: het zijn er vijf.

We komen na een half uur rijden aan bij de plek waar het zou moeten zijn. Een oude man in trainingspak staat ons al op te wachten en wijst ons een parkeerplek aan. Recht voor een klein altaar zetten we de auto neer. Na het uitstappen blijkt dat we niet alleen zijn. De familie Mug is ook een dagje naar de watervallen gekomen en prikt ons helemaal lek. De antimuggenspray vloeit rijkelijk en de muggen besluiten dan toch maar een ander uitje te zoeken voor die dag.
Hoe graag onze gids (want dat is hij blijkbaar van plan te zijn) ook wil dat we vertrekken, we moeten nog even wachten op auto nummer drie. Guusje met haar moeder en zusje en Evi en haar wederhelft zijn onderweg. Daar zijn ze al!

Wat later lopen we een glad en modderig bospad af naar beneden. Door de takken als een soort natuurlijke treden te gebruiken, komen we zonder kleerscheuren dit oerwoud door. De gids zegt niks maar leidt ons richting het einde van dit pad. We komen uit op een plek met water, water dat zich opmaakt om over enkele meters als waterval naar beneden te denderen. De eerste waterval ligt voor ons. Het water is lekker koel en het is een mooie plek om rond te lopen. We steken het water over en wanen ons weer in een pad van takken en modder. Het is goed begaanbaar, maar geeft tóch een beetje het gevoel alsof je door de jungle loopt. We lopen nu langs de waterval naar beneden om vervolgens achter de waterval langs te kunnen gaan. Mooie plek voor foto’s dit! Dat is ook gebeurd. Weer lopen we iets verder en komen we langs het water te staan. Van hier kun je de waterval weer goed zien, maar dan van een afstand.

Naar beneden stortend water, dat klettert op de rotsen en uiteenspat. Het levert een mooi beeld op. Dit is echte schoonheid van de natuur. Geen mens die zich hier mee heeft bemoeid. Tibbe, Monsie en ik besluiten een douche te nemen. We klimmen over de stenen en komen zo precies onder de waterval uit. Heerlijk verkoelend, want de tocht is tot nu toe warm en heet. Even later vervolgen we de tocht weer over boomstammen, modder en hangend aan takken.

Blijkbaar denkt de gids dat wij de waterval van elke tien meter verder weer willen zien. Elke tien meter lopen we namelijk weer naar de waterkant om een shot te kunnen nemen van het mooie ding. Na een aantal herhalingen komen we bij waterval nummer twee. Vanaf hier zien we een groep medetoeristen staan aan de onderkant van nummer twee. Eerst maken we nog wat mooie foto’s en springen we wat stenen over. Om veilig beneden te komen moet je weer een blokje om. Hierop besluiten Tibbe, Monsie, Minke en ik een shortcut te nemen. In plaats van de grote bocht om de rivier lopen we strak langs haar en moeten we op een steil stuk naar beneden zien te komen.

Tibbe had zichzelf vastgewerkt en is van het steile stuk afgesprongen. Het is maar 2.5 á 3 meter om te springen, maar je komt terecht op een glad stuk rotsblok. Minke en Monsie nemen een iets andere route, waarbij ze in een boom moeten zien te komen. Via deze boom kun je dan verder naar beneden klimmen en de grond bereiken. In totaal klim je zo’n 7 meter steil naar beneden. Ik neem de route van Tibbe en snap waarom hij was stukgelopen. Minke en Monsie krijgen hulp van een Mauritiaanse man die blijkbaar vaker hier zit. Hij geeft instructies en waar nodig zet hij zijn voet neer waar zij dan met hun voet tegen aan kunnen leunen. Het is een lastige maar uitdagende klus voor ons allen om beneden te komen. Uiteindelijk staan we allemaal weer met beide benen op de grond. Precies op dat moment heeft ook de rest van de groep een weg gevonden naar het stromende water. En zo komen we met zijn allen aan.

Hier is het tijd voor verfrissing en neemt iedereen een duik in het frisse en zoete water. We zwemmen naar het einde van deze stroom waar we terechtkomen bij waterval nummer drie. Dit is de grootste en tevens laatste waterval van de tocht. Vanaf hier zie je nog twee watervallen. Hier kunnen we zitten, zwemmen, liggen en naar de Dr. Fish. In het stromende water zijn gaten, een soort kommetjes ontstaan in de rotsen. Hier wonen kleine visjes in. Ik leg mijn voeten in deze kommetjes en de vissen komen voorzichtig kijken water er met hun water gebeurd is. Ze zwemmen langzaam om mijn benen heen en stukje bij beetje komen ze steeds dichterbij. Dan voel ik ineens kleine tikjes op mijn voeten en zie ik de visjes aan het eten. Zoals de echte Dr. Fish pikken de visjes van je voeten. Geen idee of het nuttig is voor je, maar het is gratis en voelt best grappig aan. Al snel is het bad gevuld met voeten en kunnen de vissen genieten van een twintig gangenmenu.

Terwijl iedereen zich vermaakt klinkt er plots een hard gescheur met enorme zware dreunen. We kijken snel op en zien van de klif die vrijwel naast ons staat een groot stuk rots afbreken. Wat maakt dat een enorm kabaal. Het geluid en beeld is indrukwekkend en bewijst hoe zwaar die rotsen wel niet zijn. Er zijn geen wegen en paden in die gevarenzone en dus geen reden tot paniek. Wij blijven nog lekker in het zonnetje genieten van het uitzicht en de vrouwen van de Spa.
Even later zwemmen we terug naar onze kleren. Voordat we weer verder gaan, klimmen we op een rots om er af te springen en het water weer in te vliegen. Nu krijgt de gids eindelijk zijn zin en klauteren we naar boven. Na een tijdje omhoog klimmen zijn we weer bij ons beginpunt. We geven onze gids een beloning en rijden we naar het nabij gelegen restaurant. Van hier heb je een prachtig uitzicht over een groot stuk Mauritius.

Na een hap eten en bijgekomen te zijn van de zeven/vijf watervallen vervolgen we onze weg richting Grand Bassin. We hebben te maken met een route die doet denken aan de Rochester Waterfalls. Het is perfect terrein voor een Jeep 4x4. Onze kleine huurautootjes zijn gemaakt voor een vlakke weg, niet voor lompe brokken steen en plassen waarvan je niet weet wat er op de bodem ligt. En of er überhaupt een redelijke bodem in zit. Het is een ramp voor de auto’s. Wiel in de lucht, uitlaat die de grond kust en takken die hun handtekeningen op de zijkant zetten. Dan heb je nog de middenberm die onverwacht niet alleen uit gras, maar ook uit stenen bestaat. Sommige stukken moet je zo nemen dat je niet stil komt te staan, anders kom je er niet meer weg. Op andere stukken hoef je weer niets te doen en glij je vanzelf naar de zijkant. Ik geef eerlijk toe, het is leuk om te doen. Zolang alles goed afloopt is het lollig. Eén keer zat er een auto eventjes vast. Op veel stukken trouwens bleef alleen de bestuurder zitten zodat de auto hoog op zijn assen stond.

In mijn eerste blog schreef ik dat de wegen hier verrassend goed zijn, maar Mauritius kent ook wegen die zo goed als onbegaanbaar zijn. Deze kun je natuurlijk wel ontwijken, maar als je er eenmaal opzit en je hebt geen idee hoelang het nog zo doorgaat, dan waag je de gok! Uiteindelijk hebben we het allemaal gehaald. Nu komen we aan bij Grand Bassin.

Grand Bassin is een beroemde plek op Mauritius. Het is een kratermeer met daaromheen een Hindoeïstische tempel. In het meer, zo’n anderhalve meter van de kant af, staat elke twee meter een blok. Hier wordt waarschijnlijk op gebeden, kaarsjes en andere offers op gezet. In het meer drijven ook allemaal fruitoffers. In de blokken, wat een soort tafeltjes lijken, zit wierook geprikt waarvan er sommige heerlijke geuren verspreiden. Het water is niet koud en we besluiten er in te gaan staan. We werden namelijk verleid door de vissen die er zwommen. Na een kleine pedicure gehad te hebben bij de zeven watervallen werd het werk overgenomen door nog meer actievere visjes. We deden net als bij seven cascades –maar daar met vier vissen- onze voeten in het water. Zo stonden we met een stuk of vijf kinders op een rijtje en al snel begonnen de visjes van onze voeten te eten. “Oooh daar komen ze” “JA ik voel ze!!” “Ze komen helemaal niet bij mij” “Nu echt vier tegelijk op mijn rechtervoet” “kijk dan!!” “Die grote hier komt ook zo” “ze zitten zich echt vól te eten”. Zo deed iedereen zijn eigen verslag van dit vissenfeestje.


Lunchpauze is over en de groep is al een stuk langs het meer opgelopen en besluiten Minke en ik ook maar eens die kant op te gaan. Ik loop door het water, Minke over de rand. De visjes schieten voor mij weg en zo nu en dan blijft er eentje over die mij te laat ziet en niet meer kan uitwijken. Om de zoveel meter komen we een stuk fruit tegen. Appels, sinaasappels en een enkele peer dobberen rustig op de kleine golven die ontstaan door mijn passeren. Tibbe en ik hebben net nog een appel gegeten die langs kwam drijven. Later bedachten we ons pas dat het een offer zou zijn geweest. Is zo’n offer dan niet bedoeld voor mensen die echt niks te besteden hebben? Zodat zij misschien als bij de voedselbank een stuk fruit mogen pakken uit het meer? Ik weet het niet, wellicht dat een van jullie een verklaring heeft?
Jim die plots tevoorschijn kwam, loopt ook gezellig met ons mee richting de tempel. Hij geeft aan wel een beetje klaar te zijn met het wandelen deze dag, maar besluit toch mee te gaan.

We komen aan bij een tempel waar verschillende beelden voor in het water staan te pronken. Normaal horen deze beelden en de betonnen krukken niet in het water te staan, maar het waterpeil was dusdanig hoor dat dit wél het geval was. Het ruikt er naar wierook en de mensen lopen er op blote voeten. Niet dat het er druk is, er loopt misschien tien man rond. Ook zijn er veel katten aanwezig. Misschien komen die wel op de offers af? Naast de genoemde fruitsoorten worden er ook veel kokosnoten geofferd. De kokosnoot wordt kapotgeslagen op een blok en met de kokos wordt er een offer uitgevoerd. Zouden de katten daar misschien op afkomen?

Bergopwaarts lopen we nu over een lange trap waar om de zoveel meter een spreuk staat. Langs de route zijn mooie planten te vinden en door het omhoog lopen op de trap krijg je genoeg tijd om deze te bewonderen. Na een paar minuten lopen komen we aan bij een splitsing, hier kun je drie kanten op de trap vervolgen. We lopen rechtsom, wat niks uitmaakt want alle routes komen weer bij hetzelfde punt uit. Bovenaan mengen we ons weer bij de groep en zien we het meer van boven. Het is een heel mooi uitzicht dat wij hier hebben. we zien vanaf hier ook de twee grote beelden staan waar ik nog niet over heb verteld. Hou je nog van me tegoed. Bovenop het uitkijkpunt staat ook een soort pilaar met daar bovenop staat. Het zand zie je niet, want er zijn honderden, zo niet duizenden wierookstokjes in geplaatst. We steken een paar wierrook aan en nemen de trap weer naar beneden.

Nog bovenop zien we een bijzondere plantsoort. Volgens het bord dat hier staat zijn er maar twee van deze specifieke plantsoort, waarvan er eentje dus hier staat. Waar de ander groeit, stond er helaas niet bij. We komen weer beneden aan en lopen richting onze auto’s.

Deze staan geparkeerd bij twee immens grote beelden. Eentje is nog in de maak, de ander is het beeld van Shiva. Een 108 voet hoog beeld dat van heel ver al te zien is. Via de weg die wij zijn gekomen konden we het beeld van verre al zien aankomen. Het is nogal een indrukwekkende weg. Een lange rechte weg twee rijstroken voor elke richting en de weg is net nieuw. Nu het zo rustig is vormt deze weg zich het perfecte circuit om eens op hoge snelheid te rijden. De lange grote weg zal wel gemaakt zijn voor extreme druktes. Ik kan me voorstellen dat het er tijden Hindoeïstische feesten een stuk minder leuk rijden is.

Terug naar het beeld, het beeld is een kopie van het Shiva beeld aan het Sursagar meer in India. Giant Lord Shiva, zoals ze ook genoemd wordt. Zij is een god in het Hindoeïsme die staat voor de schepper en tegelijkertijd voor de vernietiging. Ook staat Shiva voor welzijn en een zuiver bewustzijn. Maar op dit moment, staat Shiva voor dat rustige meer.

’s Avonds wordt er in het whitehouse een lekkere pasta voor ons gemaakt. Later die avond trekken Minke en ik ons terug naar de Poolhouse, terwijl de rest aflevering drie van Game of Thrones kijkt. Dit zijn de maandagavonden sinds kort. Iedere maandag is het eten bij de poolhouse of whitehouse en daarna de aflevering van Game of Thrones. De gasten hoeven niks te doen, de gastheren koken en doen de afwas.