Nog drie weken
Door: Merijn ten Hoeve
Blijf op de hoogte en volg Merijn
11 Juli 2016 | Mauritius, Mauritius
Nog drie weken over. Ik heb een tijdje niet geschreven en man wat is er toch veel (gebeurd) om over te schrijven! We hebben veel leuke en mooie dingen gezien en gedaan. Ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Ik zal maar beginnen:
Het verhaal neemt ons een aantal weken mee terug. Ruim twee weken geleden. Het was weekend en ’s ochtends ging ik duiken met Bas, Nikki en Tessa. Het was voor Bas en mij een mooie dag om te duiken want we haalden die dag ons PADI. ’s Ochtends deden we onze laatste duik met zijn vieren. Tessa en Nikki hadden hun PADI twee weken ervoor al gehaald. Een theoretische toets stond Bas en mij nog te wachten na de duik. Deze mochten wij samen in een examenruimte maken en zodoende maakten wij de toets samen. Resultaat: gehaald en wij een PADI rijker!
Die dag reden Bas en ik via het vliegveld naar Grand Baie. We moesten Jort en Iris ophalen die een paar dagen naar Rodriques Island waren gegaan, een eilandje iets verderop. We reden via La Croixette. Dit is een winkelcentrum in de buurt van Grand Baie waar je op een grote foodcourt veel keuze hebt voor een avondmaal. Na een hap eten en een potje boksen op de boksbal hervatten wij onze weg naar kamp Noord.
We zijn weer bij de Crackhouse, u weet wel het huis van Guusje, Bas en Evi. In dit huis woont sinds ongeveer twee maanden een nieuw meisje. Zij is in deze tijd al twee keer gespot. Een soort kluizenaar lijkt het wel. Maar goed, de crackhouse daar zijn we. Het heet trouwens de crackhouse, omdat er altijd van alles aan mankeert. De Wi-Fi laat het zo nu en dan afweten. Het water heeft er ook maar de helft van de tijd zin in en het huis zelf is eigenlijk ook niet echt een mooi afgerond geheel.
We gaan die avond naar Insomnia, de stamdiscotheek in het noorden. Rond half een arriveren we daar en rond één uur scheur ik door mijn lievelings- korte broek. Hubert (een Mauritiaanse vriend) is zo aardig om met mij naar crackhouse heen en weer te rijden om een nieuwe broek aan te doen. Rond half twee zijn we bij het huis en pak ik uit mijn tas een andere broek. Dan gaan we weer terug naar de club.
Rond een uur of 5/6 in de ochtend komen we weer thuis. We merken dat het een zootje is in huis en ik zeg tegen Guusje: “zo je hebt lekker opgeruimd!” Waarop zij zegt: “dat heb jij gedaan toen je een andere broek ging aantrekken zeker?” Ik ontken en op dat moment denken wij verder. “wtf?!” Guus vraagt zich direct af waar haar laptop is en iedereen weet hoe laat het is. Terwijl wij allemaal spullen missen, merken we ook dat het gaas voor de ramen open is gesneden en er overal kleding door en buiten het huis ligt. Er is ingebroken en we zijn een hoop kwijt.
Binnen enkele minuten zitten we in de auto en rijden we door de straten in de hoop dieven te vinden. Dit zal hoogstwaarschijnlijk niks opleveren en we besluiten het politiebureau een bezoek te geven. De agenten rijden direct met ons mee naar huis en doen hun ronde. Er is een deur opengebroken en flinke buit gemaakt.
De volgende dag gaan we naar het bureau om de schade te melden en aangifte te doen. In totaal zitten we er 3.5 uur. Iedereen mag om de beurt zijn/haar schade aangeven. Meneer de agent gaat per item een discussie houden over of het wel goed verwoord is. Zo krijgen we de leuke miscommunicatie van mijn externe harde schijf die gestolen is. Los van het feit dat ik alle bestanden van mijn stagebedrijf kwijt ben en mijn complete verslag(helaas had ik geen back up..), ben ik ook al mijn foto’s kwijt die ik hier gemaakt heb.. Het is lang geleden dat ik zo baalde. Mijn harde schijf, die is dus gestolen en ik moet hem op het schadeformulier zetten. De schijf is van het merk MyPassport. Ik schrijf dus op: External Hard Drive MyPassport. De agent vraagt wat het is, waarop ik antwoord:
“MyPassport, an external harddrive for the computer”.
Agent: ‘Your passport?’
Ik: ‘No, MyPassport’
Agent: ‘you lost your digital passport?’
Ik probeer het nogmaals uit te leggen maarde bromsnor gaat hier niet mee akkoord. “Het zou zomaar kunnen dat mijn collega’s denken dat jij je paspoort kwijt bent.”
Ja dat is waar, dacht ik niet maar zei ik wel. Uiteindelijk is de harde schijf als volgt omschreven:
‘Huge black USB stick for the computer’ Ik reken het goed.
Laptops, mobieltjes, harde schijf, muziek boksen, rugtassen, ongeveer €400,- aan contant geld en nog wat kleding. Een greep van de gestolen goederen. Daar lopen binnenkort wat Mauritianen mee over straat. #vervelend
Verder heb ik de afgelopen drie weken oorontsteking(?) en kan ik met mijn rechteroor amper horen. Erg vervelend, hierdoor kan ik ook niet duiken.
Is het dan nog wel leuk op Mauritius? Ja jongens, zeker! Ik denk vaak aan het thuisfront en de familie, vrienden en vriendin die ik nog even moet missen. Maar we moeten niet vergeten ook te genieten, dat proberen we dan ook maar!
De afgelopen weken zijn er weer veel mensen terug naar Nederland gegaan en is de groep aangevuld met nieuw kroost. Vrienden, vriendinnen en familie komt langs van medestudenten en het begin van het einde is daar voor ons. Tibbe, Guusje, Bas Evi en ik zijn met zijn vier maanden geleden samen hierheen gekomen en hebben nog drie weken te vieren hier. We moeten allen nog twee weken stage lopen en hebben daarna een week rust voor we weer frikandel speciaal en kapsalon kunnen eten in Nederland.
Ik heb twee dagen vrij genomen toen de irritatie bij mijn oor begon. Ik ben naar het ziekenhuis gegaan om een dokter te spreken. In Mauritius is het erg gewoon om een dokter te spreken als je ook maar een beetje ziek bent, dus schrik niet. Die twee ‘vrije’ dagen heb ik besteed om met een scooter het eiland door te kruisen. Dit wilde ik al een tijdje doen en nu was het goede moment. Door deze tocht heb ik veel gezien joh! Een stuwmeer dat nogal wat liters zoetwater vasthoudt. Hier komt een groot gedeelte van het kraanwater vandaan. Ik heb enorme theevelden gezien.
Apen die op de stroomkabels aan het klieren waren.
Vrouwen die kleding wassen in de beekjes naast het dorp.
Duizenden vissen die langs de kant zwommen bij een heel mooi stukje kust.
Kerken en een tempel ben ik in geweest.
Een groot huis waar schijnbaar belangrijke families hebben gewoond. Dat huis is nu een museum, maar eerlijk gezegd had het niets bijzonders te laten zien ondanks dat het een mooi huis is. De rum proeverij tot slot maakte het een beetje goed.
Mauritius heeft zo veel te bieden!
Onder water is er van alles te zien, op het water van alles te doen. Moe? Lig dan op een van de prachtige zandstranden met 30 graden te bakken in zonne-olie. Ga lekker fietsen of huur een scooter, of doe het lopend en beklim een berg! Je kunt simpele bergen bewandelen voor een mooi uitzicht, maar je kunt er ook pittige bergen beklimmen. Aapjes kijken of ander wild spotten, alles kan.
Ik doe ook boekingen ;)
Nee dat is niet waar. Tot snel!
Het verhaal neemt ons een aantal weken mee terug. Ruim twee weken geleden. Het was weekend en ’s ochtends ging ik duiken met Bas, Nikki en Tessa. Het was voor Bas en mij een mooie dag om te duiken want we haalden die dag ons PADI. ’s Ochtends deden we onze laatste duik met zijn vieren. Tessa en Nikki hadden hun PADI twee weken ervoor al gehaald. Een theoretische toets stond Bas en mij nog te wachten na de duik. Deze mochten wij samen in een examenruimte maken en zodoende maakten wij de toets samen. Resultaat: gehaald en wij een PADI rijker!
Die dag reden Bas en ik via het vliegveld naar Grand Baie. We moesten Jort en Iris ophalen die een paar dagen naar Rodriques Island waren gegaan, een eilandje iets verderop. We reden via La Croixette. Dit is een winkelcentrum in de buurt van Grand Baie waar je op een grote foodcourt veel keuze hebt voor een avondmaal. Na een hap eten en een potje boksen op de boksbal hervatten wij onze weg naar kamp Noord.
We zijn weer bij de Crackhouse, u weet wel het huis van Guusje, Bas en Evi. In dit huis woont sinds ongeveer twee maanden een nieuw meisje. Zij is in deze tijd al twee keer gespot. Een soort kluizenaar lijkt het wel. Maar goed, de crackhouse daar zijn we. Het heet trouwens de crackhouse, omdat er altijd van alles aan mankeert. De Wi-Fi laat het zo nu en dan afweten. Het water heeft er ook maar de helft van de tijd zin in en het huis zelf is eigenlijk ook niet echt een mooi afgerond geheel.
We gaan die avond naar Insomnia, de stamdiscotheek in het noorden. Rond half een arriveren we daar en rond één uur scheur ik door mijn lievelings- korte broek. Hubert (een Mauritiaanse vriend) is zo aardig om met mij naar crackhouse heen en weer te rijden om een nieuwe broek aan te doen. Rond half twee zijn we bij het huis en pak ik uit mijn tas een andere broek. Dan gaan we weer terug naar de club.
Rond een uur of 5/6 in de ochtend komen we weer thuis. We merken dat het een zootje is in huis en ik zeg tegen Guusje: “zo je hebt lekker opgeruimd!” Waarop zij zegt: “dat heb jij gedaan toen je een andere broek ging aantrekken zeker?” Ik ontken en op dat moment denken wij verder. “wtf?!” Guus vraagt zich direct af waar haar laptop is en iedereen weet hoe laat het is. Terwijl wij allemaal spullen missen, merken we ook dat het gaas voor de ramen open is gesneden en er overal kleding door en buiten het huis ligt. Er is ingebroken en we zijn een hoop kwijt.
Binnen enkele minuten zitten we in de auto en rijden we door de straten in de hoop dieven te vinden. Dit zal hoogstwaarschijnlijk niks opleveren en we besluiten het politiebureau een bezoek te geven. De agenten rijden direct met ons mee naar huis en doen hun ronde. Er is een deur opengebroken en flinke buit gemaakt.
De volgende dag gaan we naar het bureau om de schade te melden en aangifte te doen. In totaal zitten we er 3.5 uur. Iedereen mag om de beurt zijn/haar schade aangeven. Meneer de agent gaat per item een discussie houden over of het wel goed verwoord is. Zo krijgen we de leuke miscommunicatie van mijn externe harde schijf die gestolen is. Los van het feit dat ik alle bestanden van mijn stagebedrijf kwijt ben en mijn complete verslag(helaas had ik geen back up..), ben ik ook al mijn foto’s kwijt die ik hier gemaakt heb.. Het is lang geleden dat ik zo baalde. Mijn harde schijf, die is dus gestolen en ik moet hem op het schadeformulier zetten. De schijf is van het merk MyPassport. Ik schrijf dus op: External Hard Drive MyPassport. De agent vraagt wat het is, waarop ik antwoord:
“MyPassport, an external harddrive for the computer”.
Agent: ‘Your passport?’
Ik: ‘No, MyPassport’
Agent: ‘you lost your digital passport?’
Ik probeer het nogmaals uit te leggen maarde bromsnor gaat hier niet mee akkoord. “Het zou zomaar kunnen dat mijn collega’s denken dat jij je paspoort kwijt bent.”
Ja dat is waar, dacht ik niet maar zei ik wel. Uiteindelijk is de harde schijf als volgt omschreven:
‘Huge black USB stick for the computer’ Ik reken het goed.
Laptops, mobieltjes, harde schijf, muziek boksen, rugtassen, ongeveer €400,- aan contant geld en nog wat kleding. Een greep van de gestolen goederen. Daar lopen binnenkort wat Mauritianen mee over straat. #vervelend
Verder heb ik de afgelopen drie weken oorontsteking(?) en kan ik met mijn rechteroor amper horen. Erg vervelend, hierdoor kan ik ook niet duiken.
Is het dan nog wel leuk op Mauritius? Ja jongens, zeker! Ik denk vaak aan het thuisfront en de familie, vrienden en vriendin die ik nog even moet missen. Maar we moeten niet vergeten ook te genieten, dat proberen we dan ook maar!
De afgelopen weken zijn er weer veel mensen terug naar Nederland gegaan en is de groep aangevuld met nieuw kroost. Vrienden, vriendinnen en familie komt langs van medestudenten en het begin van het einde is daar voor ons. Tibbe, Guusje, Bas Evi en ik zijn met zijn vier maanden geleden samen hierheen gekomen en hebben nog drie weken te vieren hier. We moeten allen nog twee weken stage lopen en hebben daarna een week rust voor we weer frikandel speciaal en kapsalon kunnen eten in Nederland.
Ik heb twee dagen vrij genomen toen de irritatie bij mijn oor begon. Ik ben naar het ziekenhuis gegaan om een dokter te spreken. In Mauritius is het erg gewoon om een dokter te spreken als je ook maar een beetje ziek bent, dus schrik niet. Die twee ‘vrije’ dagen heb ik besteed om met een scooter het eiland door te kruisen. Dit wilde ik al een tijdje doen en nu was het goede moment. Door deze tocht heb ik veel gezien joh! Een stuwmeer dat nogal wat liters zoetwater vasthoudt. Hier komt een groot gedeelte van het kraanwater vandaan. Ik heb enorme theevelden gezien.
Apen die op de stroomkabels aan het klieren waren.
Vrouwen die kleding wassen in de beekjes naast het dorp.
Duizenden vissen die langs de kant zwommen bij een heel mooi stukje kust.
Kerken en een tempel ben ik in geweest.
Een groot huis waar schijnbaar belangrijke families hebben gewoond. Dat huis is nu een museum, maar eerlijk gezegd had het niets bijzonders te laten zien ondanks dat het een mooi huis is. De rum proeverij tot slot maakte het een beetje goed.
Mauritius heeft zo veel te bieden!
Onder water is er van alles te zien, op het water van alles te doen. Moe? Lig dan op een van de prachtige zandstranden met 30 graden te bakken in zonne-olie. Ga lekker fietsen of huur een scooter, of doe het lopend en beklim een berg! Je kunt simpele bergen bewandelen voor een mooi uitzicht, maar je kunt er ook pittige bergen beklimmen. Aapjes kijken of ander wild spotten, alles kan.
Ik doe ook boekingen ;)
Nee dat is niet waar. Tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
