Weekend drie, de verbrande catamaran

Dit weekend zijn we met huize Poolhouse, de naam van ons huis, richting het noorden van het eiland geweest. We gingen op bezoek bij de anderen die daar hun stages hebben, in Grand Baie. Bas is vandaag jarig en dat moet natuurlijk gevierd worden! Vrijdagavond werden we met een taxibusje opgehaald. Het busje was voorzien van een extreem geluidssysteem en spectaculaire discolampen. Een radiootje en wat knipperlichtjes, zo zou je het ook kunnen omschrijven. Na anderhalf uur zitten kwamen we aan bij the green house. Hier bivakkeert een deel van de noordelijke bewoners. In totaal is kamp Noord verdeeld over drie huizen. Het was al wat later op de avond, en we gingen op stap naar een kroegje in de buurt. Het was er erg gezellig en we ontmoetten een paar mensen die de volgende dag met ons mee zouden gaan op onze trip.

Zaterdagochtend, erg vroeg en iedereen brak van Bas zijn verjaardagsavond. We moeten er vandaag vroeg uit met zijn allen, er staat een mooie boottocht op de planning. Voor op de boot nemen wij plaats op het dek en op het net. Een net ja, want we zitten op een catamaran en varen de haven uit. Lekker rustig naar een eilandje varen. Net als rustig de berg op lopen twee weken geleden, is ook dit niet rustig zeilen. De golven laten al gauw van zich horen en we worden lekker wakker geschut met als gratis extra een flinke portie zout water. Vandaag is het de verjaardag van Robin, hij zit hier net een week en mag hij viert zijn verjaardag vandaag met ons op een onbewoond eiland. Voor Tess, bewoonster van Poolhouse, is dit helaas het laatste weekend. Zij heeft haar stage na 5 maanden afgerond en kan nog een week genieten.

Het golven en zoute water is een heerlijke remedie tegen de brakke toestanden. We klotsen op de golven en zijn genoodzaakt onze cola te laten voor wat het is. Van voor naar achter, van links naar rechts had een toepasselijk lied geweest. Als je op het net ligt, voor in het midden, dan krijg je het zwaar te verduren. Hier vallen de rake klappen en als je niet oppast straft de zee je met haar kracht. Jezelf vasthouden aan de boot is niet verplicht, maar toch aan te raden. De zeilen zijn gehesen en zo lijkt het net of we echt zeilen! Schijn bedriegt, de motor staat en blijft gewoon draaien. Toch leuk voor het plaatje. Met de wind in de zeilen en de volle zon op onze bol bereiken we het onbewoonde eiland. Prachtige stranden en loepzuiver blauw water doet je even denken alsof je gewoon op Google zit te zoeken naar ‘beautiful beaches’.

Op het eiland mogen we de komende uren vertoeven. Al moeten we eerst opgehaald worden door een bootje dat ons naar het strand brengt. De stroming kan hier sterk zijn zeggen de gidsen. Waarop de jongens het water inspringen en richting het strand zwemmen. De stroming viel wel mee. Op het eiland vliegen mooie witte vogels. Ik heb het even opgezocht, het is de white tailed tropic bird. Leuk beestje. De hagelwitte zandstranden lopen over in een met naalden bedekte heide, waar de Mauritiërs en andere passagiers onder de bomen verkoeling zoeken. Ondanks het commerciële karakter van dit soort ‘zeiltochten’ heeft dit eiland veel van zijn charme weten te behouden. Het is een perfect decor voor de nieuwe reclame van Bounty. Als je de andere kant van het strand oploopt kom je in de zee terecht. Het zeewater is warm, maar biedt toch verkoeling tegen de extreem hete en brandende zon. Wel krijg je het aan de ene kant van het eilandje zwaar te verduren, de bodem is gevuld met stenen rotsen en koraal. Aan de andere kant is het prettiger lopen. Joshua, een vriend van Kadiem, is zo’n twee weken op bezoek bij Kadiem. Kadiem woont in het noorden en gaat over twee weken weer richting het land van frikandellen. Wat ik zeggen wil: Joshua en Kadiem hebben snorkelsets bij zich. we gaan dus een stukje snorkelen en krijgen echt prachtige vissen te zien, Finding Nemo is er niks bij. Foto’s hiervan volgen!
Op het eiland krijgen we een lekker hapje eten en voorziet de reggae man ons van nummers van Bob Marley. Even later is het tijd om weer richting de waterfiets te gaan.

We besluiten met een aantal terug te zwemmen. Hoe verder we het water betreden, hoe sterker de stroming wordt. Het is knap lastig je staande te houden, waarop Tibbe en ik besluiten terug naar strand te zwemmen. Maikel en Jort (Jort green house) geven de tocht niet op en bereiken de boot. Maikel met behulp van een taxi, hij was te ver afgedreven en zag geen andere optie dan hulp in te schakelen. Wij besluiten nog een kans te wagen, maar nu doordacht: de stroming staat sterk naar links, dus we zwemmen niet richting de boot, maar een heel stuk rechts daarvan. #echtheelslim
De tactiek lijkt te werken, we zwemmen onder een andere catamaran door en bereiken een stuk makkelijker onze eigen boot. Wanneer iedereen aan boord is, kunnen we weer richting Mauritius varen. De terugweg is een stuk eerbiediger, de zon echter is nog net zo fel. Factor 50 faalt vandaag en ik ben van top tot teen knalrood.

Later die dag verzamelen we weer met zijn allen bij the green house en na lang twijfelen besluiten we uit te gaan. Ik wil Bas nog even een hart onder de riem steken, als gevolg van een zonnesteek kan hij vanavond niet mee. Bas en Iris (Iris poolhouse) hebben dankzij de extreme zon beiden een verbrande neus en moeten voorlopig met blaren op hun neuzen verder. Nu we toch even naar de ziekenboeg aan het kijken zijn, Evi heeft een nachtje in het ziekenhuis doorgebracht. De muggenbeten van de bergwandeling twee weken geleden bleven maar zitten, het is niet duidelijk of de beten zelf, de medicatie hiertegen of misschien gewoon het voedsel de reden is geweest voor de artistieke vlekken op haar benen. Gelukkig is het weer goed met iedereen! Behalve de twee neuzen. Ook de anderen die ziek zwak misselijk of last van een slechte darmflora heeft gehad, iedereen leeft met jullie mee!

Terug naar de zaterdagavond, we gaan uit in een discotheek waar we samen met veel Aziaten de bezoekers zijn. Uiteindelijk gaan we naar zaal twee waar onze Spanjaarden Jordi en Aúria zich helemaal thuis voelen. De dj draait Spaanse nummertjes en wij Nederlanders bewegen dus lekker soepel mee op de beat…

De zondag is aangebroken en we gaan nog even met zijn allen het strand op. Slim plan, want ik ben toch al verbrand. Nou dat verbranden kon dus nog erger. Afdeling Flic en Flac ging weer richting the pool house en de overgebleven kandidaten naar de bar van vrijdagavond om een pizza te eten. Joshua moest ’s avonds naar het vliegveld gebracht worden, dus Kadiem, Bas, Tibbe en ik brachten hem weg in het door Kadiem gehuurde autootje. Bedankt Josh het was tof dat je er was! So far, weekend numero drie!

Ik begon dit blog eigenlijk voor mijn familie en vriendin, maar krijg steeds meer reacties dat meer mensen het lezen. Vind ik leuk! Al is het best lastig om te schrijven voor alle verschillende leeftijden. Ik doe m’n best. Als je wil kun je ook een reactie plaatsen! Groetjes!